25 augustus 2023: Dag 6 naar Enschede

We wijzigen weer eens onze plannen. "Malum est consilium, quod mutari non potest" - zou Publilius Syrus, een Syrisch Latijn-talig dichter uit de eerste eeuw voor Christus zeggen. Voor wie geen Ivo Niehe, Sigrid Kaag, Frans Timmermans of Martin van Neck heet (allemaal bekende talenwonders), dat betekent "Een plan is slecht als het niet gewijzigd kan worden." Oorspronkelijk hebben we gepland om naar Enschede te fietsen, daar een hotel te nemen, de volgende dag er nog wat in de omgeving te fietsen en dan aan het einde van die dag de trein naar huis te pakken. Maar gezien de weersverwachting - vanaf ongeveer 12 uur gaat het regenen en ook morgen wordt er regen verwacht - besluiten we om geen hotel in Enschede te boeken, maar vanmiddag al met de trein naar huis te gaan. Daarmee is het Kastanjehotel in Eibergen definitief de winnaar geworden van de beste hotelovernachting tijdens onze LF4-fietreis.

Het hotel ligt aan de Haaksbergenweg - driemaal raden waarheen die weg voert - en die weg is ook de weg die door de LF4 wordt gekruist, dus die moet terug te vinden zijn. Maar voordat we bij de kruising met de LF4 komen, zien we de watertoren van Eibergen. Die moet ik natuurlijk even van dichtbij bekijken. 

Watertorens vind ik interessante bouwwerken. Ze hadden vroeger twee functies. Ze dienden als waterbuffer en ze zorgden voor de druk in de waterleiding, waardoor het water bij u thuis uit de kraan komt als u die opendraait. Het water zit boven in een watertoren. De torens zijn meestal zo'n 30 tot 40 meter hoog, zodat de zwaartekracht een handje kan helpen bij het uitoefenen van de druk. Als de toren lager dan 20 meter zou zijn, dan zou de druk in de waterleiding te laag zijn, maar bij een te hoge toren zou de druk in de leiding te hoog worden, waardoor slechte waterleidingen in huizen kunnen barsten. 

Tegenwoordig heb je hier andere oplossingen voor, al zijn er nog wel een aantal watermolens, waaronder deze in Eibergen, die nog worden ingezet om te zorgen voor voldoende druk in het waterleidingennet. (In Amerika staan op sommige wolkenkrabbers ook kleine watertorens. Zonder gebruik van die watertorens zou de druk op het waterleidingnet die nodig is om het water op de 40e en hogere verdiepingen van die wolkenkrabbers te brengen, een te hoge permanente druk op de leidingen van de verdiepingen beneden veroorzaken.) Tot zover de nutteloze kennis van vandaag. 

De andere deskundige is geloof ik niet zo geïnteresseerd in de watertoren, al moet ik wel toegeven dat deze watermolen nou niet bepaald een mooie watertoren is. Zo heeft het Rijksmonumentenregister het over 'Een gesloten, sobere bakstenen mantel met een sterke verticale geleding.' maar de watertoren heeft volgens dat zelfde register wel "stedenbouwkundige waarde als sterk verticaal object in een vlak horizontaal landschap buiten de bebouwde kom van Eibergen." Zo is het maar net.

Enfin, we fietsen verder over de Haaksbergenweg en al spoedig zien we de kruising met de LF4. We slaan af en vervolgen onze route over allerlei bospaden in het Langeloseveld. Op een gegeven moment komen we bij deze splitsing.

Nu weet ik toevallig dat op deze splitsing altijd twee broers staan, waarvan de ene altijd de waarheid spreekt en de andere altijd liegt. Je mag aan één van de broers één vraag stellen om te weten welke kant je op moet, maar je weet niet welke broer altijd liegt en welke broer altijd de waarheid spreekt. Onderweg heb ik al bedacht welke vraag ik ga stellen, maar de broers staan er vandaag niet. Gelukkig staan er wel bordjes die de weg wijzen waardoor het niet moeilijk is om het juiste pad te kiezen. We moeten naar links.

Er hangen liefst 17 bordjes aan deze paal. Op het onderste bordje staat 'Deel het pad'. Ze bedoelen natuurlijk 'Deel de paal'.

We passeren de Buurser Beek en fietsen verder door de bossen en weilanden richting Haaksbergen.

Mocht u van plan zijn om hier in de omgeving een boerderijtje te willen kopen en u laat het oog vallen op deze boerderij, dan zou ik adviseren dat u een ontbindende voorwaarde in het koopcontract laat opnemen betreffende de uitkomst van een bouwkundige keuring. 

Even later passeren we - we zijn nu vlakbij Haaksbergen - de Botterbrug met zijn houten sluisjes. Iemand van de rattenbestrijdingsdienst - er staat althans een busje met het opschrift 'Rattenbestrijdingdienst' - is er aan het werk. (Als u heel goed kijkt, dan ziet u hem op onderstaande foto links aan de rand van het water aan het werk.)

Het gezicht de andere kant op. Het ene sluisje is dicht, de andere staat open.

Even verderop bevindt zich hotel-restaurant De Watermölle, gelegen aan de Watermolenweg. Het is dan ook niet zo'n grote verrassing dat er hier een watermolen staat: 'De Oostendorper Watermolen'.  Al eeuwenlang staat op deze plaats een watermolen. (De eerste werd in in opdracht van Karel V al in 1548 gebouwd. Deze sneuvelde tijdens de tachtigjarige oorlog in 1584. Ik bedoel de molen; niet Karel V.)

In de De Watermölle drinken we even een kop koffie "Twee cappuccino's, helemaal goed." zegt de serveerster. Als ze even later terugkomt, hebben we het even over het fietsen hier in de omgeving. Ze vertelt dat ze net op Buienradar heeft gezien dat het hier om elf uur gaat regenen. Wat? Om elf uur al? Vanochtend zeiden ze nog twaalf uur. Het is weer eens 'Buien raad maar' in plaats van Buienradar. Na de koffie gaan we er dan ook snel vandoor. 

De LF4 voert ons daarna weer over allerlei smalle paadjes door het Twente landschap.

Op een gegeven moment fietsen we langs de bloeiende heide. De lucht is wel aan het betrekken en iets in mij zegt dat het inderdaad wel eens snel kan gaan regenen.

Als we bij knooppunt 50 zijn, begint het inderdaad te regenen. Marianne doet haar regenjas aan en ik vis mijn jas uit de fietstas. Niet dat het veel helpt.

De LF4 slaat hier af maar wij besluiten om hier rechtdoor te gaan. Dat is volgens het knooppuntenbord wat korter.

Hier verdwijnt de LF4 uit ons zicht, vaarwel Lange Afstandsroute 4, jij trouwe metgezel.

Na een tijdje stopt het met zachtjes regenen en gaat het hard regenen. Heel fijn. Via Usselo - daar zien we Uitvaartverzorgingsbedrijf Kist; what's in a name - bereiken we het industrieterrein van Enschede. Met hulp van Google Maps rijden we vervolgens naar het station. Tegen de tijd dat we daar zijn is het opgehouden met regenen. Marianne wil wel ergens gaan zitten om op te drogen, maar er staat een trein klaar naar Den Haag die over vijf minuten vertrekt. Dus ik stel voor om daarin droog te worden.

Het is een vreselijk lange trein. In de eerste wagon waar fietsen in mogen staan, staat al iemand met een fiets - er mogen er maar twee fietsen staan - en dus lopen we door. We moeten helemaal naar het andere eind van de trein lopen, dat zich zo ongeveer al in Den Haag bevindt. Omdat er niemand op het perron loopt of staat, besluit ik halverwege maar om het laatste deel op het perron te fietsen. Na een uurtje fietsen - misschien was het iets korter - kom ik bij de kop van de trein. Hier is wel plaats voor onze fietsen en ik laad mijn fiets in. Terwijl even later Marianne met haar fiets komt aanlopen, komt ook de machinist er aan. "U weet dat u niet op het perron mag fietsen" zegt hij op bestraffende toon. (Hij is natuurlijk jaloers dat hij zelf wel dat hele eind heeft moeten lopen.) Ik beloof dat ik het echt nooit meer zal doen en even later rijdt de trein Enschede uit en zijn we onderweg naar huis.

Als we bij Deventer zijn, zien we de lichtmasten van de Adelaarshorst, het stadion waar Go Ahead Eagles speelt. Als u fan wil worden van een goede voetbalclub dan kan ik u deze club van harte aanbevelen.

In de trein had ik mijn Strava app (op fietsstand) aangezet en dat levert me een mooie prijs op. Slechts drie mensen zijn volgens Strava sneller over de brug bij Deventer gefietst dan ik -  'Gefeliciteerd! JE bent zojuist 4e geworden op de brug!". (Ik verdenk die mensen er bovendien van dat ze dat niet fietsend hebben gedaan maar zittend in de trein.)

Als ik deze 201 km niet mee tel, dan hebben we vandaag 31 km gefietst.

Om een uur of drie zijn we weer thuis en zit ons weekje LF4 fietsen er op. In totaal hebben we deze week 347 km gefietst. Dat is 7 km meer dan dat u krijgt als u alle dagafstanden optelt, maar dat komt omdat we van station Den Haag Centraal ook nog 7 km moesten fietsen om thuis te komen.