20 augustus 2023: Dag 1 naar Oud Zuilen

Inleiding

Hierbij treft u het verslag aan van de fietstocht die Marianne en ik hebben gehouden van zondag 20 augustus tot en met vrijdag 25 augustus 2023. Marianne wilde graag een keertje de LF4 Midden Nederland route fietsen. Deze langeafstandsfietsroute loopt van Den Haag naar Enschede of als je aan andere kant begint: van Enschede naar Den Haag. De totale afstand bedraagt volgens de site van 'Nederland Fietsland' 312 km. Daar draaien we onze hand niet voor om. De pedalen wel, dat wordt lastiger. Zie hier de LF4-route. 

Nu is het zo dat in augustus het in Nederland het vaakst waait vanuit het zuidwesten (29%), gevolgd door westenwind (17%) en noordwestenwind (11%). Oftewel in 57% van de gevallen komt de wind voornamelijk vanuit het westen. Het minst vaak komt de wind uit het oosten (7%), het noordoosten (ook 7%) en het zuidoosten (9%). Bij elkaar is dat 23%.

Het lijkt dan ook aantrekkelijker om van Den Haag naar Enschede te fietsen

dan om van Enschede naar Den Haag te fietsen

Het plan is om in een dag of zes naar Enschede te fietsen en vandaaruit dan weer met de trein terug te keren. We kijken wel waar we onderweg gaan overnachten. (Nee, niet in de jeugdherbergen uit 'Stap Op', daar zijn we een tikkeltje te oud voor). Het zal fijn zijn als naast de wind ook de temperatuur een beetje mee zou zitten. Voor wat dat betreft zijn de voorspellingen goed. Niet alleen wordt er een paar dagen lang westenwind voorspeld, maar er wordt ook droog weer verwacht met temperaturen van tussen de 25 en 28 graden. Zaterdag kan er nog een bui vallen, maar vanaf zondag blijft het droog en zijn de omstandigheden goed om naar het oosten te fietsen. 

Voor wat betreft dit verslag, het is niet "life" geschreven maar pas een paar dagen na terugkomst - zeg maar met een week vertraging. Het is gebaseerd op mijn geheugen (dat is slecht), een paar losse aantekeningen (in de WhatsApp), de foto's die we onderweg hebben gemaakt (alleen met onze mobieltjes; we hadden geen fototoestel mee) en op de Strava-app (die elke dag heel nauwkeurig de door ons gevolgde route vastlegde). Bij sommige onderwerpen zult u misschien denken, waar haalt hij die kennis er over vandaan, weet hij dat allemaal uit zijn hoofd? Jazeker, elementaire basiskennis. Nee hoor, ik heb thuis achteraf ook wel wat opgezocht voor dit verslag. (U dacht bijvoorbeeld toch niet echt dat ik die bovenvermelde windpercentages in augustus uit mijn hoofd ken?). 

Enfin, zie hieronder het verslag van onze reis, te beginnen met dag 1, en ook al zei Confucius zo'n 2500 jaar geleden zoiets als: "Het is beter een kilometer te reizen dan om duizend reisverslagen op internet te lezen" toch veel plezier met het lezen ervan. Oh ja, tot slot van deze inleiding: we hebben geen e-bikes, alles nog op eigen kracht!

Dag 1: zondag 23 augustus

Op zondag staan we om negen uur 's morgens bepakt en bezakt klaar om te vertrekken. (Ik zal hier niet alle door Marianne geuite twijfels van de vorige dag beschrijven betreffende de vraag welke kleren ze moet meenemen, want anders wordt het een heel lang verslag.) 

Zo lang nagedacht wat mee moet en dan toch nog bijna de slippers vergeten!

 

Klaar voor vertrek

Met wat geprop past het allemaal in linnen tasjes en rugzakken en die passen op hun beurt weer, als ware het Matroesjka poppen, in de fietstassen en 'off we can go'. Nu begint een tocht meestal bij het begin, maar niet die tocht van ons. Het 'officiële' startpunt van de LF4 is Den Haag Centraal Station en daar fietsen we echt niet heen, want dat zou alleen maar een beetje overbodig heen en weer fietsen voor ons zijn. We fietsen daarom direct de 'goede' kant voor ons op en wel naar het dichtstbijzijnde punt waar we de LF4-route kunnen oppakken.

De koeien zijn meer geïnteresseerd in het gras dan in de twee langeafstandfietsers die hier tussen Leidschendam en Voorschoten voorbij flitsen . 

  

Het eerste LF4a bordje dat we (bij de Vliet tussen Leidschendam en Voorschoten) tegenkomen. 

Het grote voordeel van de langeafstandsfietsroutes is dat ze helemaal bewegwijzerd zijn, zelfs in de steden. Je kan dus gewoon de bordjes volgen en je hoeft niet telkens na te denken over de route. Dat is wel zo gemakkelijk. De bordjes LF4a geven de route van Den Haag naar Enschede aan. De bordjes met LF4b die van Enschede naar Den Haag; moet je niet door elkaar halen.

Na zo'n 45 minuten fietsen, komen we aan bij Geitenboerderij 't Geertje, gelegen tussen Zoeterwoude en Zoetermeer. Hoog tijd, nou ja niet echt nog, voor een koffiepauze. (Je kan er zo te zien ook wel een broodje kipfilet bij krijgen denk ik.) 

Even later vertrekken we vanaf Geertje richting Benthuizen.

Uw verslaggever gaat weer op pad.

Bij Benthuizen rijden we verkeerd. We komen op een gegeven moment bij een T-splitsing waar we geen enkel bordje zien. Ai, hoe kan dat nou weer? Waarschijnlijk hebben we een afslagbordje gemist. Dat gaat lekker. We zijn nog maar een uurtje onderweg of we rijden al verkeerd. We keren om en na twee kilometer terugrijden zien we het bordje dat we gemist hebben.

Hier fietsten we rechtdoor maar als u goed kijkt - beter dus dan wij - dan ziet u links tussen de bomen een LF4a-bordje aan een paal hangen dat aangeeft dat je hier naar links moet. Wie ziet dat nou als hij hier aan de rechterkant van de weg fietst? Dit vraagt om een brief op hoge poten aan de hoogste baas van de langeafstandsfietsorganisatie!

Ook de Strava-app legt genadeloos vast dat we verkeerd zijn gereden. De oranje lijn is de door ons gevolgde route. (We komen van links en verdwijnen rechtsboven uit beeld). Dat stukje rechtsonder zijn de overbodige kilometers.

In Hazerswoude-dorp komen we langs de 'Korenmolen Nieuw Leven', die oorspronkelijk in 1733 als wipwatermolen in de Boterpolder is neergezet. De molen is echter in 1815 gedemonteerd en daarna hier in Hazerswoude-dorp weer opgebouwd, aldus een informatiebord. We nemen er even een kijkje. 

De wipwatermolen van Hazerswoude. Omdat u ongetwijfeld, net zoals ik, nieuwsgierig bent wat het wippen van een watermolen inhoudt, heb ik dat even voor u opgezocht. Er zijn twee verklaringen voor de naam. Volgens de ene verklaring slaat het wippen op het schudden van de molen als hij hard draait. Volgens de andere verklaring 'wipt' het scheprad het water als het ware uit de polder in de hoger gelegen boezem. Oké, nu weet u dus wat een wipwatermolen doet als hij aan het wippen is.

Vervolgens fietsen we over allerlei weggetjes door het Groene Hart naar Boskoop.

In Boskoop moeten we even wachten omdat de hefbrug omhoog staat. Nu ken ik de hefbrug van Boskoop alleen van nieuwsberichten van onze regionale zender Omroep West, die af en toe meldt dat de hefbrug van Boskoop weer eens niet omlaag wil, maar deze keer gaat het goed, en kunnen we even later weer verder fietsen.

Tegen lunchtijd ontdekken we een nadeel van de langeafstandsroutes. Ze leiden je vooral door de natuur, ook al moet je daardoor soms wat omfietsen, en ze leiden je juist zo min mogelijk langs terrasjes, vooral niet als je honger hebt. Ergens in Boskoop eten we daarom maar gezeten aan een picknicktafel langs een watertje wat meegenomen boterhammetjes en nog wat tomaatjes en minikomkommers.   

Dan gaan we op weg naar de eerste van de drie "attracties" die ik thuis heb uitgezocht voor onderweg vandaag: Fort Wierickerschans in Bodegraven. Het fort is in 1673 gebouwd op het punt waar de Oude Rijn en de Enkele Wiericke bij elkaar komen. Het maakte deel uit van de Hollandse waterlinie en is het best bewaarde fort van die linie uit die tijd. Zie hier een zwart-wit luchtfoto, van zo'n 350 jaar geleden denk ik, waarop je kan zien dat het fort helemaal met water is omgeven. 

Het is een mooi tijdstip om er even een kopje thee of zoiets te drinken, maar terwijl wij er heen fietsen zien we de één na de andere klassieke sportwagen het terrein oprijden. Wat blijkt, het is een tussenstop van de zogeheten 'Gijs van Lennep Legend Rally' die vandaag wordt gehouden. Het is er heel druk met 'sportieve rijders'. We fietsen daarom alleen maar even wat rond over het terrein en bekijken het omringende water vanaf de verhoogde wallen van het fort.

Neemt u van mij aan dat achter die bomen Fort Wiericke verstopt ligt.

De toegangspoort tot het fort. Verboden voor auto's, althans via dit poortje

Gezien het nummerbord vermoed ik dat de eigenaar van de witte auto niet bijgelovig is. Zelf ben ik ook niet bijgelovig, want dat brengt ongeluk.

Dit gebouw stamt uit 1850, de auto is van een iets later tijdstip.

Eerlijk gezegd snap ik wel waarom de eigenaar van deze roestbak op wielen zijn sportwagen niet bij de overige sportwagens heeft geparkeerd maar op een wat achteraf gelegen plekje.

Het fort is tot ver in de twintigste eeuw nog in gebruik geweest bij het Ministerie van Defensie. Zie hier een bunker uit 1937.

Als je door een poortje in de wal loopt, krijg je een mooi uitzicht op de omringende wateren.

Het fort wordt nog steeds bewaakt

We stappen weer op onze fiets en laten de mannen en de dames van de 'Gijs van Lennep Legend Rally' met hun auto's achter

Uw verslaggever heeft een elegante manier om op de fiets te stappen.

Dat hij überhaupt op de fiets blijft zitten, is een waar wonder.

Vervolgens fietsen we naar Woerden, waar we eerst op een terrasje bij het water wat drinken om daarna door te fietsen naar attractie nummer twee van vandaag: Kasteel Woerden.

Het terrasje bij de haven in Woerden

Dit is niet Kasteel Woerden maar een Aziatisch restaurant

Als we langs Kasteel Woerden rijden, zien we dat het dicht is - ja, ja, voorbereiding is het halve werk van zo'n fietstocht - maar heel erg vinden we het niet. Eerlijk gezegd ziet het er niet erg interessant uit. We vergeten zelfs om er een foto van te maken, daarom maar even op de Wikipedia een foto (van M.M. Minderhoud) van het kasteel geplukt.

Zeg eens eerlijk, dit lijkt toch meer op een kostschool dan op een kasteel?

Het enige opmerkelijke vind ik de mededeling op een bordje van het 'kasteel' dat je er kan trouwen "in een veilige omgeving". Hoezo veilige omgeving? Bemannen ze het geschut tijdens de trouwerij?

Enfin, we fietsen via wat landweggetjes en fietspaden door naar de derde en laatste geplande attractie van vandaag: Kasteel de Haar.

Op een gegeven moment zien we het kasteel in de verte liggen.

Dit kasteel - eigenlijk is het een nepkasteel (het is geheel gebaseerd op de fantasie van de architect die het ruim 100 jaar geleden heeft ontworpen op de resten van een oud kasteel) - is in ieder geval wel open. Dat had ik gisteravond toevallig gezien. Je moest kaarten reserveren voor een tijdslot, maar voor elk tijdslot waren de kaarten volgens de site nog 'ruimschoots voorradig'. Omdat we niet wisten hoe laat we hier zouden zijn, had ik echter niets gereserveerd. Kaarten genoeg immers. 

Met de kennis van nu zeg ik dat ik dat reserveren misschien beter wel had kunnen doen. Het had toch geen geld gekost. Met een museumjaarkaart is de toegang tot het kasteel plus de tuinen namelijk gratis, dus ik had kosteloos zelfs twee verschillende tijdsloten kunnen reserveren; eentje op naam van Marianne en eentje op mijn naam, maar ach, het was niet druk, dus ik deed het niet. (Opmerkelijk detail: de toegang tot de tuin alleen, dus zonder kasteelbezoek, kost volgens de site van het kasteel met een museumjaarkaart wel geld, namelijk 6 euro; je krijgt minder maar betaalt meer; vraag me niet naar de logica hiervan.)

Als we bij de ingang van het kasteel komen, is het er druk. Parkeren met de auto kost 6 euro, voor fietsers is het gratis. Als we bij de kassa voor het kasteel staan, zien we opeens de mededeling dat er geen kaarten meer voorhanden zijn. Wat? Uitverkocht! Heel fijn. (Je zou trouwens maar net voor 6 euro je auto geparkeerd hebben en daarna tot de ontdekking komen dat er geen kaarten meer zijn.) We drinken nog maar even wat op een terras en gaan er dan maar weer vandoor. Tot zover ons bezoek aan Kasteel de Haar.

Gezien de houding van de man die naar de uitgang loopt, vermoed ik dat ook hij geen kaartje heeft.

"Uitverkocht? Daar had jij toch naar gekeken?" "Eh, ja, maar gisteren waren er nog ruimschoots kaarten voorhanden, dus ik dacht...." 

En omdat we niet bij het kasteel hebben kunnen komen, hier ook maar even een foto van de Wikipedia geplaatst. Zie hier het kasteel de Haar (foto Rava,revoro)

Ik zal niet verbaasd zijn als ergens in één van de torens Doornroosje ligt te slapen. 

En zo zag het kasteel er in 1887 uit.

Enfin, we gaan weer vrolijk verder - eigenlijk is het al best laat, half vijf al; krijg je met al dat kasteelbezoek - en fietsen we via Haarzuilen (dit dorp is ruim 125 jaar geleden tijdens de bouw van het kasteel de Haar zo'n twee kilometer verplaatst om ruimte te maken voor de tuinen van het kasteel) en Vleuten en Maarsen naar Oud Zuilen. (Om bij onze B&B te komen, verlaten we op het laatst even de LF4.)

Alle huizen in Haarzuilen hebben de rood-witte kleuren van Kasteel de Haar; het doet zeer aan je ogen.

Een bakkerij in Haarzuilen: "Met ijver en vlijt wordt hier brood bereid."

 

Een boerderij uit 1658 in Vleuten

Tegen half zes bereiken we Oud-Zuilen, gelegen aan de Vecht. Daar hebben we gisterenavond een B&B geboekt, Logement Swaenenvecht. Het zit in een mooi oud gebouw. Een dame heet ons welkom. Ze laat ons onze kamer zien die gelegen is op de tweede verdieping. Je kan er op meerdere manieren komen. Het is een beetje een doolhof of zoals de site van 'lifestylewebsite' het noemt: 'De indeling van het huis is heel complex en heeft uitzonderlijk veel niveaus'.

Tegen half zeven gaan we eten bij restaurant Belle, gelegen pal naast de B&B. Het is aangenaam weer en iedereen zit buiten op het terras. 

Een jongen wijst ons een tafel en vraagt: "Bent u bekend met ons concept?"

"Bent u bekend met ons concept?"

Het concept houdt in dat je een vast bedrag betaalt. Je kan telkens twee (kleine) gerechten bestellen (voorgerechten, hoofdgerechten of nagerechten). Zo vaak als je wilt. Maar als je te veel 'restjes' laat liggen, dan moet je vijf euro extra betalen. Dat bestellen doe je met een app van het restaurant. De jongen kijkt me even aarzelend aan en zegt: "Maar u mag het ook met een formuliertje doen". Hij legt een stapeltje formuliertjes op tafel en een standaard waar we telkens een nieuw formulier in kunnen stoppen. Als ik even later om mij heen kijk, zie ik dat wij de enige tafel met een formulierenstandaard zijn. De andere gasten zitten druk op hun mobiel te tikken. Ik moet zeggen, het eten is lekker en er vliegen heel wat formuliertjes door heen.

Het briefje om nieuwe hapjes te bestellen ligt al klaar.

Op een gegeven moment horen we een bons. Er is een nieuwe gast gearriveerd bij de Bed & Breakfast en de (wat oudere) man, in gezelschap van twee dames, heeft bij het achteruit rijden een betonnen paaltje geraakt. Hij kijkt bij het uitstappen even naar de auto, wrijft er over en loopt dan naar de B&B toe. Blijkbaar valt de schade mee. 

Omdat de eigenaresse van de B&B elders is, krijgt de man via de intercom instructies over de code van het hek van de parkeerplaats van de B&B. Zo'n beetje het hele terras kan de code horen. Hij loopt er heen, drukt op de knopjes maar het hek gaat niet open. Hij begint vervolgens aan het hek te trekken en te sjorren. Dat lijkt me niet de juiste aanpak. Hij heeft ondertussen wel de belangstelling van het hele terras. Heel moeilijk is de code niet. Zelfs ik kan hem onthouden. Laat ik het zo zeggen, er zitten een hoop enen in. Ik besluit om de man te helpen en loop naar hem toe. Ik leg hem de code uit, druk op de knopjes en het hek gaat open. Blij overigens dat onze fietsen niet pal naast de plek staan waar hij vervolgens zijn auto parkeert. Even later verdwijnen hij en de twee vrouwen in het huis. Ik ben wel benieuwd hoe lang het heeft geduurd voordat hij zijn kamer heeft gevonden. Wij hadden er al moeite mee.

Na het eten lopen we nog een stukje langs de Vecht. Er staan een paar leuke huizen.

Een oude school aan de Vecht

De B&B; links boven het raam een gevelsteen met de vechtende zwanen

Blijkbaar vlot het niet zo meer met de verhuur van Paard en Rijtuig en biedt de eigenaar van de Waagstalling het pand daarom maar te huur aan.

Tot slot lopen we nog even naar het vlakbij gelegen Kasteel Oud Zuilen. Ergens in de dertiende eeuw is met de bouw van het kasteel begonnen. In 1422 werd het tijdens de Hoekse en Kabeljauwse twisten met de grond gelijk gemaakt door de Utrechtse Hoeken - lessons to be learned: maak geen ruzie met de  Utrechtse Hoeken. In 1510 werd het kasteel weer opgebouwd. Eén van de bekendste bewoners was in de achttiende eeuw Isabella Agneta Elisabeth van Tuyll van Serooskerken, beter bekend onder haar schrijfstersnaam Belle van Zuylen.

Het zal geen 'Breaking News!" zijn als ik zeg dat het kasteel (al uren) dicht is. Dat is wel jammer, want dit mooie kasteel ziet er uit zoals ik mij een echt kasteel voorstel.

Tot zover dit verslag van een dagje kastelen. Zie hier de route die we vandaag afgelegd hebben.

Meer dan 80 km gefietst. Ik sta er zelf ook van te kijken. 

 

Naar dag 2, 20 augustus: naar Veenendaal