22 augustus 2023: Dag 3 naar Arnhem

Het was vanochtend even wat puzzelen om onze bestemming van vandaag te bepalen. Uiteindelijk hebben we er voor gekozen om naar Arnhem te fietsen. We zouden misschien wel wat verder kunnen komen, maar na Arnhem zien we een hoop heuvels op de route staan, dus laten we onze krachten, vooral de mijne, maar niet overschatten. We boeken er hetzelfde Bastion-hotel waar we vorig jaar tijdens onze fietstocht ook verbleven.

Als eerste moeten we de weg terug zien te vinden naar de LF4. "Wie zijn bestemming kent, vindt de weg." aldus Lao-Tse, een Chinese filosoof die zo'n 2600 jaar geleden leefde. Ik vermoed echter dat hij hiermee wat anders bedoelt dan de weg naar de LF4 vinden. In het 'ANWB Klassieke fietsrondjes' boek heb ik de Grebbelinie Zuid route zien staan, die niet alleen door Veenendaal maar ook door Rhenen voert, waar we de LF4 weer zouden kunnen oppakken. Als we een deel van de Grebbenlinie Zuid route volgen, dan komen we vanzelf, via hopelijk een mooie route, in Rhenen terecht. 

Om op deze Grebbenlinieroute te komen, moeten we in Veenendaal echter eerst knooppunt 48 zien te vinden. We fietsen daarom naar het vlakbij onze B&B gelegen station Veenendaal Centrum. Bij stations staan haast altijd wel knooppuntenbordjes, maar helaas pindakaas niet in Veenendaal. Ik kijk om me heen. "Ik denk dat we naar links moeten" zeg ik, maar volgens Marianne moeten we juist naar rechts. "Kijk dan naar de stand van de zon" roept ze zuchtend. We pakken er voor de zekerheid Google Maps bij en die is zo te zien behoorlijk in de war, want hij geeft Marianne gelijk. We fietsen naar rechts.

We komen onderweg langs station Veenendaal West - de plaats Veenendaal telt liefst drie treinstations! Als u het niet gelooft, zoek het maar op - waar we dit opmerkelijke 'gebouwtje' zien staan.

Even later komen we bij knooppunt 48 en fietsen we verder via de Slaperdijk. Ik vind dat een mooie naam voor een dijk. Je hebt wakers, slapers en soms zelfs ook nog dromers onder de dijken. De wakers zijn de dijken die aan het water grenzen. De waker beschermt als eerste het binnendijkse gebied tegen het water. Wat verderop heb je soms nog een soort reservedijk, de slaper. Mocht de waker bezwijken, dan vangt de slaper de doorbraak op. En achter de slaper ligt zelfs soms nog een derde dijk, de dromer.

Via de Slaperdijk komen we bij het landgoed Prattenburg.

Vanaf daar voert de Grebbenlinieroute ons via de Boswachterij Amerongse Berg richting Rhenen. Onderweg zien we een verkeersbord waar voor koeien wordt gewaarschuwd. Iemand heeft blijkbaar een hekel aan het bord of aan koeien, want er is op het bord geschoten.

Als achterkleinzoon van een molenaar herken ik direct de maalsteen van een molen

Vlak voor Rhenen zien we een bordje van de LF4. Ha, we kunnen ons weer op het juiste pad begeven. De LF4 wil ons echter prompt om Rhenen heen leiden. Dat is niet de bedoeling. We willen ergens koffie drinken. We verlaten daarom de LF4 direct weer - "Wat zal ik zeggen, het waren twee fantastische minuten" - en rijden Rhenen binnen om er een kopje koffie te drinken en het plaatsje even te bekijken. Bij Cook & Boom bestellen we twee cappuccino's. We krijgen er gratis een borrelglaasje met slagroom met een soort likeurtje bij. Ik laat de helft maar staan. Het is wel wat vroeg voor zo iets. Na de koffie bekijken we even kort Rhenen.

Molen en kerk in Rhenen. De kerk lijkt hier niet zo groot, maar in werkelijkheid is de toren 82 meter hoog, nummer 16 op de lijst van hoogste kerktorens van Nederland. De hoogste? De Domtoren in Utrecht waar we gisteren waren, die is 112 meter hoog. Tot zover de nutteloze informatie van vandaag.

Na ons bezoek aan Rhenen keren we terug naar het punt waar de LF4 ons om Rhenen heen probeerde te (ver)leiden. LF4 is zo blij met onze terugkomst dat hij ons direct de dijk af laat sjezen naar de Rijn. Jammer is wel dat we 500 meter verderop dezelfde dijk weer op moeten. Het is te steil voor ons. We moeten afstappen om boven te komen. Ook even verderop bij de Laarsenberg moet ik afstappen om boven te komen. 

Hier ben ik niet afgestapt omdat het te steil is maar om het bordje te kunnen fotograferen.

Klimmen heeft ook een voordeel, want na het klimmen volgt meestal dalen en daar ben ik heel goed in. Na de Laarsenberg fietsen we door weilanden en over dijken naar Wageningen.

Aangekomen bij Wageningen laat de LF4 de stad letterlijk en figuurlijk links liggen en even verderop bij Renkum wil hij hetzelfde truckje toepassen. Daar trappen we niet. We hebben honger en fietsen het plaatsje in om even een gezonde maaltijd tot ons te nemen.

Ziet u de gezonde groene blaadjes wel?

Na de lunch vervolgen we de weg weer. Het landschap verandert wat. We zien aan de randen van de akkers zonnebloemen staan en her en der ook wat heidevelden.

Uw fotografe druk aan het werk

Op een gegeven moment fietsen we onder een viaduct van een snelweg door. Waarschijnlijk hebben we te veel krimi's gezien, maar wat doet die zwarte wagen daar?

 

In de bossen rondom Oosterbeek wordt het weer stevig klimmen. Het is te steil voor Marianne en ze stapt af. Ik kan moeiteloos omhoog fietsen, maar omdat ik stijl heb, stap ik ook af en loop met haar mee.

 

Ziet u wel hoe steil het is.

Als we in Oosterbeek zijn, fietsen we door park Hartenstein. Daar zie ik opeens twee Sequoia-bomen staan. Om precies te zijn Sequoia Gigantea bomen (in Nederland worden ze vaak mammoetbomen genoemd). Ik ben een expert in deze bomen. Uit meegenomen zaadjes uit het Sequoia National Park in Californië heb ik in 2007 twee bomen gekweekt die ik in 2013 aan onze gemeente heb geschonken. Zie hieronder de eerste 16,5 jaar van deze twee boompjes. Ik schat ze nu op een metertje op zestig maar volgens Marianne zijn ze hoogstens zes meter hoog.

De sequoia's in het park in Oosterbeek zijn een stuk hoger - ik geef het eerlijk toe. De grootste daar is zo'n 34 meter hoog en is ergens omstreeks 1880 hier geplant. We lopen er even heen om ze te bekijken.

Twee sequoia's waken over een ander (niet sequoia-) boompje. Het kleine mensje rechts op de bank is Marianne 

Deze sequoia's zijn zo'n 140 jaar oud en 34 meter hoog. De hoogste sequoia gigantea in Nederland staat in Beekbergen en is ruim 42 meter hoog. In Californië heb je sequoia's die 2500 jaar oud zijn, ruim 80 meter hoog zijn en een stamomtrek hebben van meer dan 30 meter. Als u uw verrekijker op Amerika zou richten, dan zou u dit zien.

We fietsen vervolgens van Oosterbeek naar Arnhem. Het is niet echt lekker fietsen hier. Veel heuvels. Waarom doet de gemeente hier niets aan? Uiteindelijk komen we bij ons Bastion-hotel aan. Het ligt vlak naast de Rijn en niet zo ver van de Eusebius-kerk af.

Zie hier het uitzicht vanuit onze hotelkamer. Als u goed kijkt, dan ziet u glazen balkons aan de oost- en westzijde van de 93 meter hoge toren van de Eusebiuskerk, waarmee je met een lift heen kan. Je kan er dan over de glazen vloer naar buiten lopen. We laten dit maar aan ons voorbij gaan.

Zie hier heel ver ingezoomd naast de wijzerplaat de twee glazen uitkijkpunten

We kunnen de fietsen in de afgesloten parkeergarage van het hotel zetten. Dat is wel zo veilig. 's Avonds eten we bij Ristorante Pizzeria La Corte op het Jansplein. We hebben hier vorig jaar ook gegeten. Ze hebben een heel lekker toetje wou ik zeggen, maar ik bedoel natuurlijk een heel lekkere 'Dolci'. Het toetje dat u hier beslist moet proberen is Coppa al Café, dat zijn vier bolletjes vanille, koffie-ijs, warme koffie, slagroom en cacao.  

Na het eten lopen we terug naar ons hotel. Onderweg komen we langs kapper 'Tot in de puntjes'. Dat vind ik wel een mooie naam voor een kapper. Heel wat beter dan kapper 'Brainwash' die ik vandaag ook ergens zag. Daar zou ik mijn haar niet laten wassen. 

Enfin, er zit weer een dag op. In totaal hebben we vandaag 55 km afgelegd. Het wordt elke dag wat minder. Let u wel even op het overbrugde hoogteverschil. 

Dag 4, naar Zutphen