Nog even iets over onze B&B. Zoals gisteren al vermeld, verblijven we in het Logement Swaenenvecht in Oud Zuilen. De B&B is gevestigd in een rijksmonument uit 1678, waar in de negentiende eeuw een deel is aangebouwd.
 |
| Het gebouw met de trapgevel is het gedeelte dat uit 1678 stamt. Wij zitten in het "nieuwe" grijze gedeelte met het grote uurwerk op de gevel uit de negentiende eeuw. |
 |
| Raampje in het trappenhuis met uitzicht op ons restaurant van gisteren. |
 |
| Onze kamer, oké, dit is niet zoals wij hem gisteren aantroffen, maar zoals hij er vanochtend bij lag. Wij zitten in, zoals de B&B het noemt, "De W.O. Bentley kamer vol bijzonderheden uit de vooroorlogse periode van dit automerk". Ik vermoed dat ze daarmee de wanddecoraties bedoelen. |
In de 'badkamer' bevindt zich het toilet. Niet zo interessant om te vermelden, ware het niet dat het één van de meest merkwaardige 'doortrekmechanismes' heeft, die ik ooit bij een wc heb gezien: een hendel.
 |
| Ik ben even bang dat als ik de hendel overhaal, dat dan de vloer met de wc onder mij weg klapt en dat ik vervolgens in de slotgracht val. Onzin natuurlijk, bovendien is er helemaal geen slotgracht. |
 |
| Vooral die bruine kip die mij niet aankijkt - als ik hem niet zie, dan ziet hij mij ook niet - denkt dat er bij mij onder de tafel wel wat te halen valt. |
Tijdens ons ontbijt gedragen de kippen zich echter en springen niet op tafel. Wel voel ik regelmatig één van de beesten onder onze tafel doorlopen. Na het ontbijt pakken we onze spullen, vullen we de waterflessen en kunnen we op pad. We hebben besloten om vandaag naar Veenendaal te fietsen. Oorspronkelijk was het plan om naar Rhenen te fietsen - dat ligt op de LF4-route - maar daar kunnen we geen betaalbare goede overnachtingsplek vinden. Daarom hebben we na het ontbijt een B&B geboekt in Veenendaal. Dat ligt niet zo ver van Rhenen af. Nog even een snelle check of we alles hebben en dan trekken we de deur van de B&B achter ons dicht.
 |
| Watervoorraad in orde? Check! |
 |
| Kaartje met knooppunten die ons weer naar de LF4 zullen leiden? Check! |
Omdat we gisteren van de LF4 route zijn afgeweken om bij onze B&B te komen, moeten we eerst weer de weg zien te vinden naar de LF4 route. We kunnen weliswaar terugfietsen naar de plek waar we gisteren de route verlieten maar we kijken vooruit. Marianne heeft daartoe een route naar de LF4 samengesteld met hulp van wat knooppuntborden die ons uiteindelijk in de buurt van Utrecht weer op de LF4 zal brengen, althans dat zegt ze. We gaan het zien. We rijden eerst een stukje langs de Vecht.
 |
| De Vecht bij Oud Zuilen |
 |
| De Vecht is één van de weinige rivieren in Nederland die niet altijd dezelfde kant op stroomt. Als het water in het IJsselmeer hoog staat, dan "stroomt hij stroomopwaarts". |
Even buiten Oud Zuilen slaan we linksaf en volgen we de bordjes van de Waterlinieroute.
 |
| Linksaf naar knooppunt 53, Klopt! Dat is ook het eerste knooppunt op het briefje van Marianne. |
We komen langs de achterkant van Kasteel Oud Zuilen. Helaas is het kasteel op maandag (en dinsdag) dicht en kunnen we het niet bezoeken. Maandag is in zijn algemeenheid niet zo'n goede dag om kastelen te bezoeken. Dat was vroeger ook al zo. "Jongens, niet op maandag aanvallen, dan zijn we dicht."
 |
| Slot Zuylen, zoals het kasteel officieel heet, gezien vanuit de achterkant. |
Al snel fietsen we door de buitenwijken van Utrecht, maar dan voert de knooppuntenroute van Marianne ons Utrecht weer uit en fietsen we over smalle fietspaden door weilanden heen.
,
 |
| Deze bunker lijkt mij, mede gezien de informatieborden die er op zijn aangebracht, in opdracht geschilderd te zijn. |
 |
| Het onkruid begint hier het kunstwerk te overwoekeren. Er moet nodig wat gewied worden. |
Even verderop komen we langs Fort Ruigenhoeksedijk. Het fort is oorspronkelijk gebouwd in 1870 en is verder uitgebouwd tijdens de mobilisatieperiodes van 1914-1918 en 1939-1940.
 |
| Ik weet niet of het komt omdat het maandag is of dat hij gewoon elke dag dicht is, maar het fort is in ieder geval dicht. |
We fietsen verder. Na een tijdje vinden we dat het toch wel wat lang duurt voordat we bij Utrecht komen, waar we gepland hebben om de LF4-route weer op te pakken. We stoppen bij een knooppuntenbord en zien dan op het bord dat de route die Marianne heeft uitgezocht ons helemaal niet naar de stad voert, maar ons er om heen leidt. Eh wat? Dat was toch de alternatieve route voor het geval we geen zin hadden om door de stad te gaan? Dit is niet de route die we vandaag voor ogen hadden. We willen immers door Utrecht heen fietsen (terrasjes!). Kortom we volgen de verkeerde route. We stippelen met hulp van het knooppuntenbord een nieuwe route uit die ons naar knooppunt 31 in het centrum van Utrecht brengt. Ach was het niet Confucius die zo'n 2500 jaar geleden al zei: "De weg zelf is je bestemming."
Na een kwartiertje fietsen zien we de stad opdoemen en weer een kwartiertje later staan we bij knooppunt 31 in het centrum van de stad, en alsof het afgesproken werk is, hangt daar zelfs een bordje van de LF4a. We are back in business!
Terwijl ik afstap om het bordje te fotograferen (als bewijs dat we de route echt weer terug gevonden hebben), zie ik opeens uit een ooghoek twee huizen met een jaartal er op. Ik ben toevallig bezig met een even groot als nutteloos project om de geschiedenis van Nederland over de periode 1600 - heden te beschrijven aan de hand van foto's van gebouwen met een jaartal er op, waarbij ik dan telkens ook enkele opmerkelijke zaken uit het betreffende jaar vermeld. Het lijkt me echt iets waar mensen op zitten te wachten. Wie weet resulteert het zelfs ooit nog eens in een mooi boek. Zie hier voor de voortgang van dit project.
Op het ene art deco huis zit een 'Anno'-gevelsteen die aangeeft dat het huis in 1904 is gebouwd. Er zit nu een apotheek in het huis.
Het andere huis is een stuk ouder. Dat huis is volgens de gevelsteen, die een beetje verstopt zit achter de openstaande luiken, al in 1619 gebouwd.
Het jaartal 1619 stemt mij vrolijk; een gebouw uit 1619 had ik namelijk nog niet. Je hebt van die jaren waarin weinig tot niets gebeurt, maar ook jaren (bijvoorbeeld het rampjaar 1672) waarin juist heel veel gebeurt. Het jaar 1619 is ook zo'n jaar, dus die kan ik mooi gebruiken.
Voor degenen die niet weten wat er in 1619 allemaal is gebeurd, dat is niet alleen het jaar waarin in de Zuidelijke Nederlanden de beeldhouwer Hiëronymus Duquesnoy de Oudere - wie kent hem niet - in Brussel met 'Manneke Pis' op de proppen komt, maar het is ook het jaar waarin de strijd tussen Prins Maurits en zijn tegenstanders escaleert tijdens het proces tegen onder andere Johan van Oldenbarneveldt (de raadpensionaris van de Staten van Holland), Gilles van Leedenberch (de raadpensionaris van de Staten van Utrecht), Rombout Hogerbeets (de raadspensionaris van Leiden) en de rechtsgeleerde Hugo de Groot. Van Oldenbarneveldt en Van Leedenberch worden vanwege 'landsverraad' ter dood veroordeeld. Hogerbeets en Hugo de Groot krijgen een levenslange gevangenisstraf, uit te zitten op Slot Loevestein.
 |
| Op dit plaatje uit 1619 staan de veroordeelden "landverraders". Midden bovenin is de executie van Johan van Oldenbarneveldt op het Binnenhof te zien - "Maak het kort, maak het kort", zou Van Oldenbarneveldt naar verluidt tegen de beul die hem onthoofdde hebben gezegd. Onder zien we een doodskist aan een galg hangen. Daarin ligt Van Leedenberch. Voor hem betekende het vonnis namelijk een postume veroordeling. Hij had al eerder zelfmoord gepleegd. Toch werd zijn vonnis "voltrokken". Zijn doodskist met lichaam werd aan een galg opgehangen. Later werd hij begraven in de kapel van Slot Zuylen bij Utrecht. We hadden dus zijn graf daar vandaag kunnen zien, ware het niet dat het maandag is en het slot dicht is. Helemaal onderin is Slot Loevestein afgebeeld waar Hoogerbeets en Hugo de Groot hun gevangenisstraf moesten uitzitten. Kortom we kijken hier naar het nieuws zoals weergegeven met de sociale media van 1619 . |
Maar ik dwaal nu wel heel ver (van Utrecht) af. Als u wilt weten hoe het met Hugo de Groot is afgelopen, verwijs ik u daarom naar de eerder door mij gegeven link. Ook kunt u Slot Loevestein bezoeken en geloof het of niet, dat is ook op maandag open.
Het is inmiddels hoog tijd voor een kop koffie. We zien een vrijwel leeg terras, maar als we naast het terras onze fietsen willen neer zetten, komt er een serveerster aanstormen die zegt dat we daar onze fietsen beslist niet mogen neerzetten. Even verderop is een gratis fietsenstalling, zegt ze. Ja dat kan wel zijn, maar al onze spullen zitten in onze fietstassen en wij willen daar graag wel een beetje toezicht op kunnen houden. Ze is echter onverbiddelijk. We worden het niet eens en fietsen daarom naar De Rechtbank. Daarmee bedoel ik het even verderop gelegen café-restaurant De Rechtbank, waar we op het terras een kop cappuccino nemen (de cheesecake die wel op de menukaart staat, blijkt niet voorradig te zijn, wat gelijk een halvering van de fooi inhoudt.)
Het is een leuk terras en we kunnen er toezicht houden op onze fietsen. Ik ben wel vergeten om er een foto van te maken, dus daarom maar even een beschrijving van hun site: "Authenthiek Utrechts genieten. We willen dat bezoek bij ons voelt als een feest. [...]. Ons team zorgt ervoor dat jij de beste service krijgt tijdens het ontbijt, lunch, borrel en diner. Onze veelzijdige locatie biedt veel mogelijkheden om jouw moment onvergetelijk te maken. Hebben we je interesse gewekt?"
Na dit 'onvergetelijke moment' fietsen we verder door Utrecht. De stad telt vele oude panden zoals dit gele huis uit 1743.
 |
| 1743, had ik ook nog niet! |
We laten Utrecht even later achter ons en via Amelisweerd fietsen we richting Bunnik. Onderweg zien we het pannenkoekhuis 'Theehuis Rhijnauwen', gelegen midden in de bossen van het landgoed Rhijnauwen. Marianne heeft van het pannenkoekhuis gehoord. Volgens haar had haar zus hier een keer heel lekkere pannenkoeken gegeten. Nou dat is fijn om te weten als je er niet terecht kan, want het is er razend druk. Er staat zelfs een rij tot buiten het hek. Wat doen al die mensen hier op maandag? Moeten ze geen kastelen bezoeken of zoiets?
We laten het pannenkoekenhuis links liggen (letterlijk rechts) en fietsen door. Via een mooie route, die een beetje parallel aan de Oude Rijn loopt, bereiken we Slot Zeist. Het Slot zelf is op geen enkele dag van de week te bezoeken, uitgezonderd voor evenementen. Wel is de bijbehorende Orangerie met terras zes dagen per week open. Mag u raden op welke werkdag ze niet open zijn. Inderdaad: op maandag. 'I Don't Like Mondays' zongen Bob Geldrof and the Boomtowns Rats al.
 |
| Slot Zeist en de Orangerie zijn niet alleen gesloten omdat het maandag is maar ook nog eens omdat er filmopnamen zijn. Ze nemen duidelijk geen enkel risico om open te zijn. Dubbeldicht dus. |
Even buiten Zeist zien we weer een pannenkoekhuis. Ha, een pannenkoekenhuis! Daar sta ik nog helemaal op ingesteld; Het is er niet druk. Meestal is dat geen goed teken, maar ik waag het er op en bestel een pannenkoek met ijsbolletjes er op. Marianne bestelt iets gezonds wou ik typen, maar het staat me vaag bij dat het een broodje kroket is.
 |
| Ik bedacht wat laat om een foto te maken van mijn pannenkoek met ijsbolletjes - die bleken overigens in een apart bakje te liggen en niet op de pannenkoek zelf. Ik denk wel dat niet veel reclamebureaus deze foto van mij gaan kopen voor een advertentiecampagne. |
We fietsen na onze lunch via allerlei landweggetjes weer verder over de Utrechtse Heuvelrug.
Onderweg, ergens in de buurt van Driebergen- Leersum, komen we langs Kasteel Sterkenburg. Je kan het op afspraak bezoeken.
In het weiland vlakbij het kasteel zien we een toren staan. Wat is dat voor een rare toren en waarom staat hij daar in het weiland? Is dit soms een toren waar tortelduifjes van het kasteel zich vroeger stiekem konden terugtrekken?
"In de geschiedenis van Sterkenburg spreekt de familie Van Aeswijn met name tot de verbeelding vanwege de brute moord op Anthonis van Aeswijn, die in juni 1647 – enkele maanden na zijn huwelijk met Margaretha Torck – dood werd teruggevonden in het bos van Sterkenburg. Ondanks hoge beloningen is deze moord nooit opgehelderd.
De dader is dus nog niet gepakt. Wij maken ons daarom maar snel uit de voeten. Onderweg naar Veenendaal zien we nog wat mooie boerderijen en huizen en ook - dat is verrassend - een kasteel.
 |
| Dit is niet het kasteel maar een wat vervallen boerderijtje langs de kant van de weg. |
 |
| Een zijmuur van het bovenstaande boerderijtje. |
 |
| Uw verslaggever staat geduldig te wachten totdat uw fotografe klaar is. |
 |
| Een beter onderhouden boerderij uit 1784. Heb ik dat jaartal al? |
 |
| Is dit nou een huis of een kerk? |
Onderweg zien we nog een landgoed waar je kan wandelen, maar dat laten we maar aan ons voorbij gaan - eigenlijk is het andersom, wij gaan er aan voorbij. Wel maken we dankbaar gebruik van het aanwezige watertappunt.
Bij Amerongen fietsen we even langs het kasteel. Je weet immers nooit of het open is.
 |
| Kasteel Amerongen. Wat denkt u: is het open of is het dicht? |
Na Amerongen verlaten we de LF4-route en fietsen we door de boswachterij de Amerongseberg naar Veenendaal waar onze B&B is.
Het is overigens geen fijn fietspad. Ten eerste is het behoorlijk klimmen. Het woordje 'Berg' zit natuurlijk niet voor niks in de naam van de Boswachterij, maar wat erger is, is dat het een behoorlijk smal fietspad is, waar ook nog eens voor geldt dat er meerdere asfaltlagen over elkaar heen zijn gelegd, waardoor er een hoogteverschil is ontstaan met het zand er naast. Dat is vervelend als je een tegenligger krijgt - "Tegen" roepen de wielrenners altijd als ze de wielrenners achter hen willen waarschuwen voor een tegenligger - waarbij je allebei even aan de zijkant van het pad moet fietsen.
Het ergste zijn de tegenliggers van laat ik zeggen een zekere leeftijd die op een E-bike zitten. Ze zijn makkelijk te herkennen: a) ze fietsen veel te hard voor hun kunnen, b) ze zitten altijd rechtop, c) ze staren met een gespannen blik voor zich uit en kijken niet om zich heen en d) ze hebben moeite om uit te wijken als je ze wilt passeren of tegenkomt. Kortom. het is niet fijn fietsen hier op dit fietspad. Wel is de omgeving mooi.
Tegen half zes bereiken we gelukkig ongeschonden Veenendaal. Het is een wat grotere plaats dan ik had gedacht. Na een tijdje bereiken we onze B&B in het centrum van Veenendaal. We fietsen er in eerste instantie aan voorbij, want het blijkt in een gewoon (maar wel groot) huis te zitten.
De eigenaar laat ons onze kamer zien. Deze bevindt zich op de bovenste verdieping van het huis Het is best wel een grote kamer met daarbij een badkamer, waar zowel een bad als een douche in zit. Ook hebben we nog een terrasje. Niks mis mee dus en de prijs valt ook mee. Wel heeft het een wat druk behangetje.
 |
| Een mooie badkamer met zowel een bad als een douche. |
 |
| Ons terrasje met uitzicht op mooi Veenendaal |
 |
| Van het behang moet je houden. |
De eigenaar legt ook nog even de afstandsbediening van de airconditioning uit. De linkerknop is de aan-en-uit-knop, met de volgende knoppen kan je de temperatuur hoger of lager instellen. En oh ja, of we niet op de onderste knop willen drukken, want daar is iets mis mee en dan gaat het apparaat raar doen, waarna het voor hem heel moeilijk is om het weer goed te krijgen.
Niet op de knop drukken. Komt goed. Ik heb ervaring met dit soort knoppen. Zie mij hier in 2015 de kerncentrale EBR-1, de eerste kerncentrale ter wereld, in Arco in Amerika stilleggen.
De eigenaar van de B&B wenst ons een prettig verblijf en laat ons dan achter in onze kamer. Hij is nog geen dertig seconden de kamer uit of ik heb al (per ongeluk) op DE KNOP WAAROP JE NIET MAG DRUKKEN gedrukt. Alleen heb ik dat op dat moment niet door.
Omdat het best wel warm is in de kamer wil ik de airconditioning aanzetten. Ik druk op de aan- en uit knop maar er gebeurt vervolgens niets. Ook de andere knopjes er naast geven geen sjoege. Wel vermijd ik zorgvuldig de onderkant van de afstandsbediening, waar zich ergens 'de verboden onderste knop' moet bevinden (die we overigens niet zien). Marianne suggereert dat het misschien helpt als ik de afstandsbediening richt op de airconditioning en niet op de tv en inderdaad de airconditioning gaat aan. Er komt lekkere koele lucht uit. Wel maakt het apparaat om de zoveel minuten een raar krr-krr geluid. Nou ja, het zal wel. Pas veel later op de avond, als het ding nog steeds om de zoveel tijd af en toe dat krr-krr geluid maakt - en dat terwijl de airconditioning inmiddels uit staat - realiseer ik me opeens dat de man met de onderste knop misschien de rechterknop bedoelde, één van de knoppen waarop ik al binnen dertig seconden drukte. Het lijkt ons echter geen goed idee om aan de man te vragen of hij inderdaad met de onderste knop de rechterknop bedoelde? Wie noemt die knop nou ook de onderste knop en niet de rechterknop?
's Avonds gaan we in een vlakbij gelegen Indiaas restaurant uit eten. Het smaakt lekker.
 |
| De keuze is reuze |
Daarna lopen we nog even een rondje door het centrum van mooi Veenendaal. Voor de kerk bevindt zich een groot plein: vermoedelijk de 'place to be' in Veenendaal, maar het kan ons niet zo bekoren.
 |
| Maandagavond 20.50 uur. Het plein voor de kerk in Veenendaal |
 |
| Het gezellig uitziende kerkplein in het centrum van Mooi Veenendaal |
Maar ach, zoveel mensen zoveel meningen. De mensen in Veenendaal vinden het plein vermoedelijk wel mooi.
 |
| "Veenendaal wat ben je mooi". (Het pand Veerkracht staat te huur voor het geval u interesse heeft.) |
 |
| Het lijkt moderne kunst, maar ik vermoed dat er ergens in Veenendaal een verdrietig kind rondloopt. |
Even verderop bevindt zich een zijstraat met wat restaurantjes en cafés. Daar is het wel druk en dat op een maandagavond. Blijkbaar is dit zijstraatje de echte place to be in Veenendaal, maar we laten de boel de boel maar en lopen terug naar onze B&B. Tegen een uur of elf gaan we naar bed. Als ik midden in de nacht een keertje wakker word, hoor ik "krr-krr".
Tot zover dag 2 van onze fietstocht. Zie hieronder de door ons afgelegde route van vandaag. Bijna 64 km, mede dankzij een vreemde kronkel vlak voor Utrecht. De aangegeven tijd (5 uur en 2 minuten) is de daadwerkelijk gereden fietstijd. De Strava-app stopt automatisch als we ergens stil staan. Die 66 meter hoogteverschil hebben we vermoedelijk overbrugd in het Narionale Park 'De Utrechtse Heuvelrug'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten