24 augustus 2023: Dag 5 naar Eibergen

 Als we 's morgensvroeg wakker worden en op nu.nl het nieuws bekijken, zien we dat de KNMI voor vanmiddag voor een hoop provincies, waaronder Gelderland en Overijssel, code geel heeft afgekondigd, dit vanwege te verwachten regen- en onweersbuien. "Volgens het KNMI gaan de onweersbuien gepaard met windstoten van rond de 60 kilometer per uur, hagel en veel regen in korte tijd" Wat? Dat hadden we helemaal niet afgesproken. Het zou de hele week droog zijn. Volgens een animatie op Buienradar bereiken de buien vanmiddag om een uur of drie de Achterhoek. 

Dat betekent dat we onze plannen moeten aanpassen, want we hebben geen zin om hier door heen te moeten fietsen. We kunnen daarom beter wat eerder een hotel opzoeken. Kijkend op Booking.com zien we dat goede raad duur is, zeker voor hotels en B&B's die liggen langs de LF4. Maar iets ten zuiden van de route zien we in Eibergen een goedkoper hotel, de Kastanjefabriek. Het heeft goede recensies en dus boeken we er een kamer voor vannacht. Spoiler alert: het is niet alleen het goedkoopste hotel van onze vakantie maar ook het beste.

Dan is het tijd om te ontbijten en te vertrekken. Als we uitchecken ziet de receptioniste een andere naam bij onze kamer staan. Klopt, zeggen we, we zijn van kamer geruild. Ze hebben gisteren dus inderdaad ons de kamer van andere gasten gegeven.

We fietsen vervolgens weer langs de IJssel terug naar het punt waar de LF4 de weg naar Zutphen "verlaat' en waar wij rechtdoor zijn gefietst. Het is lekker weer, het zonnetje schijnt. Wat nou code geel? Het is code zon.

We letten niet goed op en fietsen de weg waar we af moeten afslaan voorbij. Als we even verderop opeens een bordje van de LF4b - dat is de route Enschede-Den Haag - zien, realiseren we ons dat we de afslag van de LF4a moeten hebben gemist. We keren om en fietsen terug. Na een kilometertje zien we de afslag. Dat zijn twee nutteloze kilometers geweest. Dat gaat lekker. Het juiste pad voert ons vervolgens langs maisvelden en weilanden.

En daar demarreert Snelle Jelle!

Een eenzame boom midden in het weiland. Het is iets wat we hier in het oosten van het land wel vaker zien. Geen idee waarom ze dat doen. Wel snap ik dat ze er een hekje omheen zetten, want anders gaan schapen van drie meter hoog ongetwijfeld de blaadjes van de boom af eten.

Het zonnetje schijnt vooralsnog nog en als we door een bos fietsen, wil Marianne de zonnestralen vast leggen. 

Die vage schuine streep is een zonnestraal

Ho, ho, niet zo kritisch zult u misschien zeggen. Kan je het zelf dan beter? 

Jazeker, kijk maar eens wat voor een zonnestraaltje uw fotograaf vastlegt.
 

Enfin, we fietsen weer door en na een tijdje bereiken we het Groene Kanaal, dat vermoedelijk uitmondt in de Rode Zee.

Het Groene Kanaal

Hoewel je hier geen enkele keus hebt, staat er toch een bordje van de LF4a, dat aangeeft dat je naar rechts moet. Alsof je anders soms rechtdoor het weiland in zou fietsen. Maar goed, beter mee verlegen dan om verlegen. Het fietspad is hier overigens niet al te best. 

Na een tijdje zien we in de verte Kasteel Vorden liggen.  

Wat zie ik daar in de verte?

Kasteel Vorden!

De LF4 loopt er langs, maar we kunnen er niet heen. De weg is helemaal afgesloten. Ze zijn met de weg bezig en een wegwerker werkt ons weg en stuurt ons rechtdoor naar Vorden. Nou ja, het kasteel zou ongetwijfeld toch dicht zijn.

In Vorden pikken we de LF4 weer op. We stoppen even bij de 'Hackfortsche Windmolen, gebouwd in 1851.

Terwijl we naar de molen kijken, komt er een man uit het huis naast de molen lopen. We raken in gesprek. Hij woont hier al 50 jaar. Ik vertel dat mijn overgrootvader vroeger molenaar in Voorst was. Voorst kent hij wel. Daar ging hij vroeger als kind wel eens zwemmen in een kolk. Ik denk te weten welke kolk hij bedoelt, want die zwembadkolk was van mijn opa! It's a small world. Maar of we het wel over dezelfde kolk hebben, weet ik niet zeker, want de kolk van mijn opa sloot in 1949 al als zwembad en dat zou dan inhouden dat de man nu in de tachtig moet zijn en we schatten hem toch wat jonger in. 

Enfin, we nemen afscheid en gaan weer verder. Bij de weg heeft de man een tafeltje met zakjes walnoten staan, 1 euro per stuk. Marianne heeft wel trek in walnoten en koopt een zakje. Ze stopt het geld in een leeg jampotje waar een briefje bij ligt met de tekst 'kassa'. Wellicht brengt hij later de opbrengsten van de walnotenverkoop naar dit filiaal van de Rotterdamsche Bankvereeniging, dat we in Vorden zien.

De Rotterdamsche Bankvereeniging ging later op in de AMRO

Even later fietsen we kilometers lang, althans zo lijkt het, over een pad langs bossen en weilanden. Wel mooi op zich natuurlijk - zowel letterlijk als figuurlijk - maar eigenlijk hebben we wel trek in een kop koffie en koffietentjes zie je hier niet. Maar ja, dat krijg je met de LF4. Die voert je vooral door de natuur en om dorpen en steden heen.

En dan gebeurt er opeens een wonder. We zien een bord dat verwijst naar de 'Welig Pluktuin'.

Je kan er bessen en bloemen plukken en ze hebben er ook een soort terrasje. Ze zijn één dag in de week open en nu wordt het helemaal een groot wonder, want dat is vandaag. Vraag niet hoe het kan maar profiteer er van en even later zitten we er aan de koffie en taart.

De pluktuin

Zo, we kunnen er weer tegen en off we go. We fietsen weer over allerlei paadjes door het landschap van de Achterhoek. Het ene pad is wat breder dan het andere.

Gelukkig kwamen we hier maar één tegenligger tegen en die man was zo vriendelijk om met zijn fiets in het gras te gaan staan. 

Sluisje in de buurt van Barchem

We wijken om een uur of één even van de route af om in Borculo te lunchen.

Cafetaria-IJssalon 4-Span. Oké, het is geen driesterrenrestaurant maar het eten smaakt er goed en de bediening is vriendelijk.

We laten mooi Borculo achter ons en fietsen terug naar de LF4. Het is rustig onderweg. Ze hebben hier in de Achterhoek dan ook met heel andere verkeersproblemen te maken dan bij ons in het westen.

Ja, alles is veilig, we kunnen verder fietsen

De lucht begint ondertussen wat te betrekken en het wordt tijd om naar Eibergen te fietsen.

Tegen een uur of drie komen we aan bij de Kastanjefabriek in Eibergen. 

Hierin zat in de negentiende eeuw een katoenweverij. Later kreeg het gebouw andere functies. Zo zat er ook een tijd lang een machinefabriek in. 

Deze ging in 2001 failliet. In 2020 is de voormalige fabriek omgebouwd tot een B&B hotel. Oorspronkelijk stonden er voor de fabriek kastanjebomen en werd de fabriek door de inwoners van de Eibergen daarom de kastanjefabriek genoemd. Omdat de vallende kastanjes echter deuken gaven in de onder de bomen geparkeerde auto's, zijn deze bomen op een gegeven moment vervangen door beukenbomen, maar de fabriek bleef in de volksmond de kastanjefabriek heten.

We hebben een heel mooie kamer en dat is eigenlijk een understatement. Het is meer een soort appartement met een groot zitgedeelte, een slaapgedeelte en badkamer. Het is echt een aanrader. Als we ons geïnstalleerd hebben - dat wil zeggen onze rotzooi in de kamer hebben gegooid -  gaan we even buiten (onder een afdakje) zitten. De door Buienradar beloofde onweersstormen trekken gelukkig langs Eibergen. Het regent er slechts heel even.

Zo, wij hebben ons "geïnstalleerd".

Afdakje met dame

Het zitje buiten was nog net te nat om er te gaan zitten.

Zo, voldoende reclame gemaakt voor de winnaar van de 'beste-hotel-van-onze-vakantie'-wedstrijd. 's Avonds eten we in het hotel. Ook hier neem ik een Dame Blanche als dessert. Hier krijg je de ruime hoeveelheid chocola wel in een apart bakje en mag je het er zelf over het ijs gooien. Daar weet ik wel raad mee. Een wat ouder echtpaar dat aan een tafeltje zit achter ons bestelt ook een Dame Blanche, maar dan zonder chocola. "Twee maal de Dame Blanche zonder chocola. Helemaal goed." zegt de serveerster. Ik ben verbijsterd.

In totaal hebben we vandaag 52 km gefietst. Zie hier de door ons afgelegde route

Het ene uitsteeksel bij Zutphen is het gevolg van het niet op tijd af slaan. Het andere uitsteeksel is onze lunch in Borculo.  

Dag 6, naar Enschede